Een warme deken...... zo voelde het om zoveel mooie kaarten met lieve en troostende woorden te mogen ontvangen na het overlijden van mijn allerliefste. Ook uit blogland hebben we heel veel prachtige kaarten ontvangen. Het waren er zoveel dat persoonlijk bedanken niet altijd ging.
Bij deze wil ik dan ook graag alle blogmaatjes ontzettend bedanken voor de schitterende kaarten. Het is echt overweldigend!
Ook wil ik iedereen bedanken die lieve en troostende reacties op mijn vorige blogberichten achterliet, alsook degenen die mij een mail gestuurd hebben.
Dank daarvoor!!
Ik heb de kaarten in een CD kast gezet dicht bij de keuken en als ik naar de keuken loop voel ik weer die warme deken van troost.
Het is alweer bijna 7 weken geleden dat Martin overleed en ik probeer de draad weer een beetje op te pakken, maar dat valt niet mee. De eerste weken leef je in een roes en heb je het besef nog niet dat je allerliefste écht weg is. Dat besef begint nu langzamerhand te komen en dat maakt soms dat de dagen zonder hem zwaar zijn. Gelukkig zijn er ook dagen bij dat het goed hanteerbaar is.... mede dankzij de kinderen die vaak bellen of langs komen.
Vanmiddag rij ik in onze bus met Barry (onze JackRussel) naar Michelle en gaan we weer een heerlijke wandeling over de pier van Wijk aan Zee maken 😍. Daarna gaan we gezellig samen eten en na de spits (mocht deze er zijn in deze vakantieperiode) rij ik weer huiswaarts.....
Morgen staat er een kletseldate met GerJanne en Nelleke op het program..... verheug me er enorm op om de meiden weer te zien. Dat wordt dan de eerste keer dat ik weer aan de freubel ga..... hopelijk geeft me dat inspiratie om thuis ook het freubelen weer op te pakken 😊.....
Hopelijk tot gauw!
